Podczas czterodniowego pobytu w szpitalu w Ameryce pod Olsztynkiem dostałem przepustkę i wybrałem się na krótką wycieczkę do nieistniejących wsi na południowej Warmii. Dlatego, że skrawki historii kryją się wszędzie. I czekają na mnie.

Żeby uciąć w zarodku wszelkie spekulacje i domysły, Muniek to oczywiście zdrobnienie od Moon, a rzecz będzie o tym jak rzuciliśmy z Ryśkiem cień na naszego naturalnego satelitę. Bo my z Ryśkiem nie takie rzeczy...

Czterodniowa wycieczka rowerowa bez planu i bez parcia na dystans. Założenia: trochę powłóczyć się z mapą po ziemi chełmińskiej, nie spieszyć się i nie zmęczyć, ale to i owo zobaczyć. No i pobiwakować. Czasu wydaje się dużo. Mam cztery dni. A towarzyszy mi po długiej przerwie Piotr.

Trafił się wolny weekend i to dłuższy niż inne. Chwila zastanowienia, gdzie by tu na rower z przyczepką. Wybór pada na Kosę, czyli mierzeję helską. Plan na dziś jest taki: samochodem do Władysławowa i stamtąd rowerami do Helu. Wyjazd z Gdańska opóźnia nam się o kilka godzin i we Władysławowie jesteśmy dopiero około 14:00.

Postanowiłem wybrać się w rejon Rozłazino - Paraszyno - Nawcz i zobaczyć na własne oczy troszkę widoków znanych mimo bliskości, tylko ze zdjęć. Moje zapędy eksploracyjne już od początku wycieczki oraz skutecznie spowalniający mnie piach sprawiły, że zobaczyłem tylko część tego, co zamierzałem.

Zauroczony pięknem lasów dawnej Pomezanii, musiałem w krótkim czasie wrócić na ich łono. Na chwilę niestety, ale co się zimową porą odwlecze, to na wiosnę zakiełkuje. I tak oto po prawie półtora miesiąca od mojej ostatniej wizyty jestem tu znów. Dzisiejszą trasę zaczynam w miejscu, w którym zakończyła się tamta listopadowa wycieczka.